- Z tego pasa nie skręca się w lewo. No jedźcie, tu nie ma świateł, staje się dalej. Ja mam was uczyć jeździć? - myślała rowerzystka, prowadząc dwie kolumny samochodów na lewoskręcie na Zawiszy.

A gdybym wcześniej nie umiała przeciskać się między samochodami, to dziś bym się nauczyła - cała Grójecka stała fest.
- Bip bip! - wydała Savil odgłos Strusia Pędziwiatra i pojechała dalej :)

Dostałam porcję zdjęć. Na niektórych wyszłam tak słodko i niewinnie... ;)

Gramy z tatą w kometkę w naszym ulubionym miejscu - na środku skrzyżowania. W ciągu godziny: jeden samochód, trójka pieszych i czworo rowerzystów.
Ja, podrzucając lotkę: To co, jeden punkt za pieszego, dwa za rowerzystę? :D
Sąsiadce uciekł pod samochód kot, kicia na niego.
Ja: Cztery punkty za kota!
Zbliża się do nas pani z psem. Tata uśmiecha się i pokazuje trzy palce.
:D

Nic specjalnego.

Najdłuższa moja trasa jak dotychczas. Miało być 100 km, oszukali z dłuższym dojazdem, a potem zabłądziliśmy XD
Dotarłam na miejsce na ostatnich nogach. Tyłek, całe szczęście nie protestował.



Na miejscu porozbieraliśmy się, zlaliśmy wodą z węża i przystąpiliśmy do odpoczynku połączonego z konsumpcją. Konsumpcją kiełbasek, nie rozbieraliśmy się aż tak bardzo ;)

Powrót był o niebo lepszy. Tylko 50km, bez wiatru i z 1,5 postoju. Jeden właściwy na stacji benzynowej, bo należały nam się słodycze, a drugi na chwilę konsultacji z mapą, bo poprzedniemu prowadzącemu już nie ufaliśmy ;)

Zwiedziłam za to przyszły kontrapas na Kapucyńskiej.

Upał, ale rower ma klimatyzację ;) Za to przy powrocie koło 21 było już cudownie chłodno :)