Mama zrobiła ostatni w tym sezonie burakowym barszcz ukraiński i oczekiwała obowiązkowych zachwytów od wszystkich ;) Zachwycam się zatem, bo barszcz lubię.

Jestem tą dziwną osobą, która lubi tłumy. Uwielbiam, kiedy mnóstwo ludzi przewala się po mieście we wspólnym, celu, kiedy miasto żyje i bawi się.

Mam wielu znajomych, którzy tłumów nie lubią, unikają, piszą o antypatii do obcych ludzi i świętowania na komendę i w Sylwestra idą spać zaraz po dobranocce, tacy są indywidualni! ;)

A ja lubię tłumy, lubię wyczekiwać na zabawę i idę chętnie, nawet jeśli będzie to bardziej pałętanie się po mieście i spotykanie przypadkowych znajomych, a mniej zwiedzenie czegokolwiek.

Pierwsza próba dostania się do muzeum Marii S-C, przed północą. Taaaakie tłumy!
A rowery wszędzie i przypięte do wszystkiego.



Odpinam swój, widzę grupkę dokazujących młodych ludzi, nagle jeden na mnie patrzy i do drugiego: A ja tę panią znam z Masy!
Uśmiechnęłam się, kiwnęłam głową i zamieniliśmy parę słów. Robię się sławna, ratunku ;)



Lubię Japończyków. Oni nie wchodzą w kadr, grzecznie czekają, albo przechodzą tyłem. A reszta lazła w obiektyw, na szczęście nie całą, żeby nie było. A ja czekałam na granatowe światło i musiałam używać 2s samowyzwalacza z racji ciemności i drgania ręki.

Granatowe, nie błękitne i jaśniutkie. Ale z braku laku...



A tu jest jeden z wielu moich oblanych testów na percepcję.

Mario: Być może będę na jednym Twoim zdjęciu, pod pałacem.
Ja: Byłeś, widziałeś mnie i się nie przywitałaś?
M: Nie mogłem, stałem w kolejce.
J: To mogłeś pomachać!
M: Machałem...
J: ^^'



Mały kawałek kolejki do Kopernika. W informacji było coś o rozmowie z rybami, więc poszłam. Ryba okazała się wielorybem na ekranie, dubbingowanym [wieloryb, nie ekran] przez jakiegoś wysłanego do małych dzieci pracownika. Całą atrakcja w ogóle była dla szkodników w wieku jednocyfrowym.



Skaczę z tematu na temat, jak skakałam z muzeum do muzeum.

Rexona powinna lepiej dobierać pracowników. Pierwszemu uciekłam, bo niby chciał mi dać reklamowy gratis, ale zabrał się do tego z podejściem podejrzanego akwizytora [to jest całkiem za darmo, tylko kup tamto!].
Ale późniejsza dziewczyna była już sensowniejsza i od niej mały dezodorancik wzięłam. Bardzo lubię taką promocję, gdzie rozdaje się miniaturki, szybka korzyść dla wszystkich. Sam dezodorant niestety działa. Niestety, bo nie jest fafkulcem*, tylko spray'em. Używać należy na świeżym powietrzu, bo każde pomieszczenie zagazuje na długo. Nawet przy wywieszaniu się za okno.

* fafkulec, z dowcipu, wyguglajcie sobie jeśli nie znacie.

Wiadomo, że nie lubię podjazdów. Tu wybrałam schodki i takie dość przypadkowe zdjęcie zrobiłam w nadziei na nie wiadomo co.



UW zrobiło dyskotekowe światełka i wystawiło dymarkę. ...jakkolwiek się to ustrojstwo fachowo nazywa ;)





Muzeum Marii S-C miało mieć roboty do sterowania. Okazały się one niestety bardziej zdalnie sterowanymi samochodzikami dla dzieci. Ale za to robiłam tlen i używałam atramentu sympatycznego ^.^

Było ciepło, ale nie gorąco, więc jeździło się świetnie.

Na Zamkowym widziałam wytrzymałość Veturilo - trzech chłopaków na nim jechało. Jeden normalnie siedział na siodełku i pedałował, drugi siedział na bagażniku, a trzeci na tym samym bagażniku stał za drugim, trzymając któregoś za ramiona. Rower jechał.

I widziałam dwóch młodych mężczyzn spacerujących za rękę, moja wewnętrzna yaoi fangirl się ucieszyła ^.^

Poza tym studenci Alcatrazu robili imprezę - światłą migały zza okna, a przez połowę trasy dookoła placu towarzyszyło mi Gangnam Style ;)

Prognoza mówiła "do 20'C". Widząc czyste niebo na wszelki wypadek ubrałam się jak na 22'C. Było dużo więcej, gorąco!

Miałam między innymi odwieźć płytę z nagraniem walnego do PTTKu. Odwiozłam zatem, znalazłszy w budynku - rower :)



A potem strollowanie samej siebie, czyli powrót z Solca. Nie chcę Książęcą, nie chcę Górnośląską, nie lubię pod górę. Zaraz koło Solca są Jerozolimskie, da się na nie jakoś wjechać, prawda?
...no więc - nie. Pojeździłam po okolicy, spróbowałam wejść schodami na most [zamknięte wejście, stan kiepski i rozsypujący się], aż w desperacji dotarłam w okolice stacji Powiśle. No ta stacja połączenie z Jerozolimskimi musi mieć! Weszłam na peron [tak, wolę wnieść rower po schodkach niż jechać długo w górę taką Książęcą na przykład], przeszłam/przeturlałam się przez długość peronu, znalazłam mniejsze schodki na powierzchnię... jest! Godzina była szczytowa, więc i korki zaczynały się tworzyć, na szczęście temu akurat nie podlegam :)

A potem próba i omawianie wyjazdu części chóru do Krzemieńca. [wschód, cywilizacja nieszczególnie].

Mirek: Weźcie latarkę, papier toaletowy...
Ja: ...saperkę.

Mirek: Najwyżej weźcie jakieś poszewki, prześcieradła.
Kasia: Będziemy się bawić w duchy!

Najpierw zakupy. Arkadia zastawiona dokumentnie. Żebym ja rowerem nie miała gdzie zaparkować? Przy każdym stojaku 2-3 rowery, przy prawie każdej latarni i kawałku płotku również. Przypięłam się jako trzecia do któregoś i poszłam.

Natrafiłam na mocno starszą i przesympatyczną kasjerkę - wesoła, życzliwa i uśmiechnięta, zagadywała do ludzi. przy mnie chwaliła się koleżance "Przyjęłam euro!" :)

A potem wydarzające się co jakiś czas spotkanie, czyli właśnie jedzenie i głupie filmy, w tej kategorii wszystko, co lekkie. Dziś - "Nigdy nie mów nigdy więcej" i Bond dzielnie walczący z wolnymi rodnikami ;)

Okazało się, że nie tylko Popiełuszko, ale i Kasprowicz ma wydzielony pas dla rowerów. Taki wysłupkowany i w ogóle. Tylko nie wiedzieć czemu ktoś tam palety z kostką w którymś miejscu położył, a na Kasprowiczu trochę przesadzili z szerokością barierek. Przecież samochód i tak się już nie zmieści, po co jeszcze rowerzystom przeszkadzać? ;)

Po drodze nic ciekawego się nie działo, więc wklejam zdjęcie z parkingu, lusterko samochodu :)

Łapię się różnych prac dorywczych, ostatnio nagrywanie czegoś w stylu walnego zgromadzenia członków delegatów PTTK. Sama konferencja była nudna jak walne zgromadzenie PTTK

Mikrofony mieliśmy pojemnościowe, ustawione i wycelowane jak trzeba. Ciekawe, czy prelegenci wiedzieli [raczej nie], że nawet kiedy mówią po cichu w chaosie i hałasie, to mówią wprost do mikrofonu i nagra się ładnie.

- Na stanowisko jakieś tam proponuję panią Marię.
- [w zamierzeniu dyskretnie] Nie, ona nic nie wie!

Ciekawe, czy ktoś to w ogóle kiedyś przesłucha? ;)

Na konferencję z racji dużej ilości sprzętu delikatnego [mikrofony, machina do nagrywania] lub ciężkiego [statywy, mnóstwo kabli (których i tak jest zawsze za mało)] pojechaliśmy samochodem, ale potem jechałam rowerem, więc mam jak zrobić wpis ^.^

Gotowa do pracy i na prelegenta :D



Profesjonalny sprzęt.



Profesjonalne mocowanie kabli.



- Co to jest za rzecz i co się z nią robi?
Profesjonalny realizator :D



Tak się pracowało przy stanowisku. Sama również zasiadałam za sterami.



Stanowisko pracy. Woda, kawa, ciastka, karmili nas tam i poili - miło było :) Dwie plansze Angry Birds przeszłam :D Dostawszy je pierwszy raz w łapki.



Mhrok i ghotyk :D

Jadąc na cmentarz nie zabieram ze sobą konewki ani innych sprzętów. Wszystko tam jest, pochowane za grobami.
Pożyczę zza któregoś baniak na wodę, użyję, w ramach podzięki podleję kwiatki na grobie zza którego pożyczyłam i uważam, że jest to z korzyścią dla wszystkich.

A poza tym licznik mi się znów zawiesił. Drugi raz w ciągu roku z kawałkiem - nie wiem, czy to dużo czy mało. Restart pomógł.

Miała być burza, chmurzyło się, błyskało... I tyle. Nie zmartwiło mnie to specjalnie, wracanie w burzy nie było moim celem ;)

Z ciekawych zauważonych rzeczy:

- dziewczyna ze zwierzakiem w transporterku na bagażniku. Rozszerza się spektrum rzeczy wiezionych rowerem :)

- tata z dzieckiem na rowerku biegowym. Zapadał zmierzch, rowerek miał pełne, prawidłowe oświetlenie.

- Popiełuszko jest remontowany. Ulica znaczy się, ja często używam mianownika.
Lewy pas osłupkowany i pusty, prawy dostępny i zakorkowany. Jadę początkowo prawym, jak wszyscy. Wmordewind obowiązkowy, więc jadę wolno. Za mną duży jeep niecierpliwi się widać, ale nie wyprzedza, bo by się nie zmieścił [a i ja nie przytulam się do krawężnika, żeby go nie kusiło. Jeepa znaczy się]. Ale przecież lewy pas jest pusty...
Macham lewą łapką, jeep załapuje, odsuwa się. Zmieniam pas i jadę sobie swoim własnym. Samochody przyspieszają beze mnie na czele. Wszyscy zadowoleni, happy end ;)



A co do zastępstwa:
Przetestowałam photobucket.com. Liczba kliknięć nieporównanie mniejsza, wszystko proste i szybkie.
Kilka klików i mam album ze zdjęciami. Wchodzę w zdjęcie [mogę normalnie przewijać, poprzednie/następne]. Obok zdjęcia [bez żadnych dodatkowych otwierań w nowej karcie] pojawia się pole "image". Klikam w nie, pole mówi "copied". Tak oto JEDNYM KLIKNIĘCIEM zaznaczyłam i skopiowałam kod do obrazka. Wklejam go na BS i jest.
To ja prędko na PhBS nie wrócę, dopóki będzie tak wyglądać.