Wymiana, Real

Najpierw na Bankowy, spotkać się z kolejną dziewczyną z wymian. Tym razem oddałam jakieś perfumy, które mi siostra przywiozła z Japonii [powiedziałam jej, jakie zapachy lubię, a dostałam coś dziwnego, stało parę lat w łazience], a dostałam dwukolorowy puder brązujący.
Dziewczyna: Zapomniałam zapytać - te perfumy są damskie czy męskie?
Ja: Nie mam pojęcia ^.^ Wiem o nich tyle, ile napisano na opakowaniu - po japońsku.
Japońskiego, jak się można domyślić, nie znam. Poza paroma słowami i zwrotami.

W drodze powrotnej postanowiłam wypróbować wypatrzony na mapie dojazd Elektoralna - Żelazna. Cóż, przynajmniej poznaję własne miasto. Szkoda, że mapa nie ma zaznaczenia "fatalny bruk" XD
A jakie korki były! Stali wszyscy fest, ściśnięci i skomasowani, aż trudno się ich wyprzedzało ;)
Jakiś samochód postanowił skręcić w naprzeciwka w lewo w Sienną. Niech mu będzie, wpuszczę go. Ten skręca, zobaczył mnie nagle, uświadomił sobie, że generalnie to ja mam pierwszeństwo i stanął. Na środku, blokując wszystko. Poza mną, oczywiście :) Patrzę: L-ka. Przejechałam szybko, coby człowieka nie stresować, i tak nie wie co robi ;)
Potem na prawoskręcie Żelazna/Jerozolimskie jakiś mistrz kierownicy ciężkiej bardzo się śpieszył na zielonej strzałce, kiedy pasami przechodzili ludzie. Stanął jak klabzdra, blokując cały buspas i kawałek środkowego pasa. Bardzo miło z jego strony - ruszyłam buspasem wiedząc, że nie ma za mną prawowitych właścicieli i wyprzedziłam korek sąsiednich pasów. Czy tym samochodom się jeszcze nie znudziły takie codzienne blokady miasta?

A potem do Reala, bo gazetka pokazała parę ciekawych rzeczy w promocji. W tym pieczarki, które lubię. Pod Fortem Wola stoją trzy podejrzane nieszczęścia z naklejkami parkingu rowerowego. Takie w kształcie zszywek, w które można wsunąć mały kawałek koła. Puste, oczywiście. Obok stoją wózki w płotku, do niego przypięte parę rowerów. Może włodarze załapią aluzję.
Pochodziłam po prawie pustym sklepie, wysłuchałam komunikatów "niedługo zamykamy" znalazłam co chciałam [w tym tani imbir :)], kieruję się powoli w stronę kasy. Pan z warzyw, nosząc pudła: ostatnia szansa na tanią pieczarkę! Zaśmiałam się i pokazałam mu koszyk z workiem tychże.
I spokojnie wyszłam za kwadrans zamknięcie, lubię tak późno chodzić po supermarketach - cały sklep mój ;)