WD-40 i taśma klejąca.

Znany jest schemat postępowania.



Jadę ja sobie, patrzę na prędkość - nie ma jej! Licznik się nie włączył. Ooo, myślę sobie, coś jest nie tak. Zjeżdżam na kawałek parkingu i oglądam okolice licznika. No tak, coś się obluzowało. Zimno, mróz, a ja kucam i patrzę, próbując umocować to choćby na tyle, żeby nie wkręcało się w szprychy, ręce mi już marzną [dla większej swobody ruchu zdjęłam narciarskie rękawiczki i zostałam w samych cienkich].

Jeśli zatem mój czujnik od licznika [ten taki pipsztyk mocowany do widelca] wisi sobie na kabelku, bo jedna łapka mocująca mu się ułamała i nie ma jak gumki zaczepić, to tą gumką należy go przywiązać. Zgodnie z zasadą: jeśli rusza się, a nie powinno... Prowizorka, nadal nie działał, ale przynajmniej nie było ryzyka, że wkręci się w szprychy.

I to licznik mi padł jak na złość akurat wtedy, kiedy wiedziałam, że jeszcze trochę będę musiała dokręcić! I dokręcałam kompletnie na czuja "tamte 5, gugiel mówił, że tu 10, z powrotem 12 z czymś, ale więcej, bo omijam Prymasa..."

Wracałam trochę dłuższą drogą, bo Prymas nie jest odśnieżony nigdy [Piesi? Rowerzyści? Nie widzieliśmy, są tylko krasnoludki z taczkami.] Zatem Bema i Kolejowa. I jeszcze ciut mi chyba brakowało, więc dla pewności zatoczyłam pętelkę i Edmund [endomondo] mnie potem utwierdził w racji.

Wróciłam do domu i po obeschnięciu [roweru i mnie] zrobiłam tak:

Rusza się, a nie powinno. © Savil

Działa, trzyma się. :)
Znajomi zobaczywszy zdjęcie doradzili mi taśmę dwustronną, zainteresuję się tematem.