Znów gramy z tatą w kometkę. Kto czytał poprzedni wpis z 5V, ten pamięta punktację.
Zbliża się para z dzieckiem.
Ja: Ile punktów za trafienie w dziecko?
Tata: Zależy jakie małe.

... Pan: O, bez siatki też się da.
Ja [odbijając lotkę na wysokości pasa]: Nawet wygodniej.
Pani: A na punkty?
... to był bardzo trudny rzut na opanowanie... :D

Potem od autobusu nadeszła siostra. Popatrzyliśmy z tatą porozumiewawczo. Prawie trafiłam, ale za szybko szła ;)

Gramy z tatą w kometkę w naszym ulubionym miejscu - na środku skrzyżowania. W ciągu godziny: jeden samochód, trójka pieszych i czworo rowerzystów.
Ja, podrzucając lotkę: To co, jeden punkt za pieszego, dwa za rowerzystę? :D
Sąsiadce uciekł pod samochód kot, kicia na niego.
Ja: Cztery punkty za kota!
Zbliża się do nas pani z psem. Tata uśmiecha się i pokazuje trzy palce.
:D

Upał, ale rower ma klimatyzację ;) Za to przy powrocie koło 21 było już cudownie chłodno :)

Pogoda piękna, ciepło, słonecznie, aż się chce jechać :)
W drodze do domu naliczyłam 192 rowerzystów poza mną ;)

Same old, same old.
Nowy patent na niemoknięcie został pozytywnie przetestowany. Peleryna zarzucona z przodu aż na koszyk, przypięta do tegoż klipsem biurowym, żeby nie spadała. Suche wszystko :)

Odebrać soczewki, kupić małym kuzynkom książeczki i do rodziców. Pasztet, mazurki, sprzątanie... miałam co robić :)



To co prawda niespecjalnie związane z Przesileniem, ale wygląda ciekawiej niż pisanki i mazurki z delikatną pogańską symboliką [ja mam ułożyć wzorek? Dobrze!] ;)
Tak subtelnie - nowe życie, triumfujące słońce, promienie dające życie... :)

Czasem słońce, czasem deszcz. A czasem wiatr. Oczywiście w twarz, wiatr w plecy nie występuje >.<
Za to jak już dojechałam [to wyjrzało piękne słońce, ale to inna sprawa], to rozszalała się taka śnieżyca, że cieszyłam się z czterech kątów dla siebie i garażu dla roweru. Na szczęście wypadało się przed moim wyjściem.