Trzeba było omówić ważne sprawy i akurat tam się spotkaliśmy. Już drugi raz byłam w CSW [Centrum Sztuki Współczesnej] i drugi raz udało mi się uniknąć sztuki :D

Deszcz oczywiście musiał lunąć jak jechałam, i to lunąć tak, że uciekłam pod jakiś dach wraz z peleryną i przeczekałam te najgorsze parę minut. Potem jechałam sobie jak żółty namiocik na kółkach, z peleryną zarzuconą na koszyk i przypiętą klipsem biurowym, żebym cała była sucha i żeby wiatr mi jej nie zwiewał :)
Po dojechaniu deszcz się oczywiście skończył - też widać uznał, że dojechał.

Potem odkryłam miłą knajpkę Alternatywy, na końcu albo początku al. Szucha. Fioletowe ściany z przebijającymi złotymi cegłami i puste, krzywe i częściowo zepsute ramy tworzyły zaskakująco miłą estetycznie całość. Mówiłam już, jaki mam gust? ;)

- Obroniłam się - rzuciła triumfalnie Ania. - Pijemy!
Zameldowaliśmy się zatem Pod Rurą, mając wyjątkowa okazję zobaczenia Ani po cywilnemu.


Sukces został potraktowany odpowiednio poważnie.


Zapadły ciemności. Takie symboliczne. Pojawiły się światła, równie symboliczne. Wraz z nimi całkiem porządne już owady. Jakieś straszliwe ilości owych - ilości, bo rzecz była zdecydowanie niepoliczalna.


Dużo pająków, dużo sieci, dużo zjedzonych muszek: dzię-ku-je-my!


Ok 5 min po zapaleniu światła. Te pająki poza utkaniem sieci nie muszą nic robić. Jedzenie samo pcha się przed oczy i ustawia w kolejce. Gdyby jeszcze tylko tych pająków było o rząd wielkości więcej...


Statyw z wysięgnikiem, wersja organiczna.


Po opiciu, oplotkowaniu i obściskaniu, towarzystwo się rozeszło. Ja postanowiłam pojechać obejrzeć fontanny, bo woda i światło przyciągają mnie zawsze.
Uzbrojona w statyw równie profesjonalny jak aparat [bagażnik roweru i małpka, respectively] ćwiczyłam ustawienia i kadry.



Podoba mi się klimat.


Światełko w chodniku, mnóstwo takich tam było.


Zaparowały z gorąca, biedactwa.