Pierwszy raz ktoś się zajął moimi paznokciami ;) Koleżanka ćwiczy umiejętności i potrzebuje królików doświadczalnych. Przyszłam, załapałam się na końcówkę poprzedniej ofiary ćwiczebnej [D.] i pooglądałam.

Savil: Pachnie trochę... bejcowato.
L: Bo to jest taka jakby bejca.
S: Ja nie kładę bejcy na swoje paznokcie zazwyczaj...
L: Ja na swoje też nie kładę ^.^
D: XD

Przyjechałam do domu, zaczęło lać, wybiegłam się pomoczyć :)
A po powrocie oglądałam to:


- Ja chcę błyskawicę! - uparła się Savil.
- Powodzenia, zrobię co mogę. - obiecała Nikita.*

22 zdjęcia, różne ustawienia, na czuja, na ślepo i na "no, błyśnij teraz!". I wreszcie - udało się! Jestem szczęśliwa :)

Technicznie: 15s czasu naświetlania, losowe naciskanie spustu [a może teraz?], statyw z parapetu i paczki chusteczek. :) [plus obraza moralności, jeśli ktoś mnie widział wychylającą się przez okno... ^^']

* mój aparat, zwykła małpka.

Gorąco. Za gorąco, żeby myśleć, żeby działać.
Dojechałam na ostatnich nogach, padłam i poleżałam, zanim byłam w stanie iść na obiad. Nie funkcjonuję w takich temperaturach, jestem jak Pratchettowski troll. Już mi starczy tego lata, może z powrotem być wiosna i do 27'C?

Obejrzałam sobie większość finału, wcześniej pomógłszy w dopieszczaniu licencjatu, talent literacki się przydał ;)
Finał był... kopaniem leżącego. Początkowo Hiszpania po prostu starała się ładnie, ale potem już tylko dobijała. Druga połowa była zabawna - zmiana -> gol. Ten czwarty to już naprawdę mogli sobie odpuścić. Albo żeby Włosi strzelili jakiegoś honorowego. Ale nie, Balotelliego cały czas pilnowało ze trzech. No fun ;)
W między czasie jeszcze przeszła burza z kilkoma nawrotami, ale skończyła się akurat przed moim wyjściem. Potem już tylko było chłodno i delikatnie mżyło - cudowna pogoda na ochłonięcie z upału i jazdę :)

obrabiam zdjęcia, będą.

Strumieniem światła ponad słońce


Anioły w sieć splątane


Przebudzenie.
Sieć gęsto oplata miasto. Jest, wibruje, tłumi.
Anioł się budzi.
Senne miasto tkwi w złudnym poczuciu bezpieczeństwa.
Sieć zakłóca, wysyła i odbiera mnóstwo sygnałów, przetwarza je na język zrozumiały tylko dla siebie. Sygnały mkną z zawrotną szybkością.
Anioł budzi się powoli.
Sieć przeczuwa. Jest przerażona. Czuje.
Powoli rozprostowane skrzydła.
Napięcie! Sygnał! Sieć zamiera.
Anioł się budzi.
Za późno...

Najpierw kolejna rozmowa o pracę, jakoś niewiele z niej wynikło, ale zobaczymy.

Potem biało-czerwona Masa, bo tym razem postanowiliśmy ubarwić nieco przejazd i poprzebierać się pod pretekstem Euro i innych sportowości.



Zabezpieczenie przebierało się również, oczywiście :)


W oczekiwaniu na start, żeby się nie nudzić:


Konwencję podjęli ludzie w różnym wieku.


Coraz młodziej...


"Mnie też przebrali..."


Kibicujemy naszym. A kogo kto za naszych uważa, jego sprawa.


Byle aktywnie i z zaangażowaniem :)


Po Masie pojechaliśmy do Zielonego Mazowsza - zostawić sprzęt, poplotkować i podzielić się zarazkami jak za starych, dobrych, w-f-owych czasów, kiedy piło się z jednej butelki :) Nikomu nic nie wyrosło, jak dotychczas ;)

Rozmowa o pracę, więc trzeba było ubrać się elegancko i zamiast koszyka wziąć torebkę. Po drodze kupiłam jeszcze wkładki do butów, żeby chodzenie nie zamieniło się w bolesne kuśtykanie [eleganckie buty, jak wiadomo, nie bywają wygodne. A może i bywają, ale nie w moim rozmiarze ;)]

Rozmowa była krótka i sympatyczna, po niej pochodziłam jeszcze po ciuchlandach w poszukiwaniu inspiracji na Zombie Walk. Coś tam znalazłam, zobaczymy jak wyjdzie :)