Poznałam Morsa :) + update

Prędkość defiladowa, bo sporą część drogi przebyłam w towarzystwie, a jedno koło jedzie wolniej niż dwa. ;)
Mors dostarczył zdjęcia, więc mogę uzupełnić wpis :)

Ciekawa byłam stworzenia, z którym korespondowałam sobie od dłuższego czasu, więc zwabiłam je do siebie. :)

Umówiliśmy się na rondzie Zawiszy na chodniku jeszcze na Towarowej. I ja postanowiłam wyjechać Morsowi na spotkanie w kierunku jego jazdy, a on spontanicznie postanowił przenieść się pod hotel [nie przenosimy się pod hotel, którego tradycyjnej nazwy nie znamy! ;)]. Ale wszystko dobre, co się dobrze kończy, więc liczy się końcowe odnalezienie. Informuję przy okazji, że hotel przy Zawiszy to Sobieski, a nie Radisson, cokolwiek by sobie spece od marketingu umyślili ;)

Do mnie jechaliśmy chodnikiem [chyba pierwszy raz jechałam tamtędy chodnikiem...] z przystankiem przy biletomacie, bo trzeba było gościa wyposażyć w możliwość dotarcia do Zgierza albo Zegrza, zawsze mi się mylą. To bliższe ;)
- Jesteś normalny?
Mors na to pytanie zaniemówił i zaczął się gorączkowo zastanawiać. [żałujcie, że nie widzieliście jego miny :D] Doprecyzowałam więc miłosiernie, że chodziło mi o bilet. Morsie, pierwszy raz wtedy korzystałeś z biletomatu? ^^

Kolejnych zderzeń z rzeczywistością warszawską nie opiszę, bo już bez przesady ;) Natomiast spodobał mu się mój plakat, który uważni czytelnicy blogu pewnie zauważyli na zdjęciu z balonami ;)

Stwierdziłam, że śnieżne stworzenie trzeba rozgrzać i na kolację będą grzanki. Przy ketchupie popuściliśmy wodze fantazji i talentu. Niestety ilość jednego i drugiego była odwrotnie proporcjonalna. Znaczy pomysły mieliśmy świetne... ;)

Savil smaruje keczupowe mono :) © mors

Narysowałam Morsowi mono, żeby się cieszył. Nie jest źle, przy dużej dozie życzliwości da się w tym konstrukcie rozpoznać koło! :D

Morsa żyrafa i Żyrafy mors ;) © mors

To po lewej to dzieło Morsa, żyrafa.
Natomiast ten koślawy przebieg mitozy po prawej, to moje dzieło i miało być morsem... Nawet ma kły. Jest to niestety pełnia moich talentów plastycznych ;)

Potem, jak na dzieci przystało, poprzymierzaliśmy wzajemnie swoje sprzęty - Mors prawie dotykał do pedałów, ja prawie siedziałam na mono stojąc ;)
Zdjęcia mnie nie będzie, bo ja sobie nie życzę, a zdjęcia Morsa nie będzie, bo on sobie nie życzy ;)

Przegadaliśmy większość nocy. Gdyby było lato, skończylibyśmy o świcie. Na szczęście była jesień, więc wobec ciemnego zaoknia mogliśmy udawać, że to tylko taki późny wieczór ;)

Rano zimnolubne biedactwo musiało wcześnie wyjść na szkolenie [taki pretekst przyjazdu], a ja po wypuszczeniu owego [biedactwa, nie szkolenia] mogłam spać dalej :) I tu kolejna zabawna rzecz, bo jeszcze mnie dobrze nie znał i zebrało mu się na humanitaryzm.
Wersja Savil: Mors przyszedł, powiedział żeby go wypuścić, obudziłam się, wstałam, wypuściłam.
Wersja Morsa: zbierał się kilka razy, próbował budzić parokrotnie, udało mu się za... nawet nie wiem którym razem.
Mam mocny sen. Zwłaszcza, kiedy krótko spałam, organizm walczy wtedy o odpoczynek. Jeśli ktoś bawi się w delikatność, może czekać długo ;)

Na szkolenie Mors w końcu dotarł, coś tam z niego zapamiętał [że koledzy się śmiali] i wrócił do domu.
Zobaczymy, kiedy następnym razem odważy się nawiedzić Warszawę ;)

======================================
Tak mi się przypomniało - Mors jest jak dotychczas pierwszym gościem, który był w stanie umyć się w mojej misce zwanej z uprzejmości wanną i nie zachlapać łazienki! [nawet ja tego nie potrafię... ^^']